Η προσευχή μιας μάνας
Μακάρι τα παιδιά μου, κοιτάζοντας πίσω στο σήμερα, να δουν μια μαμά που είχε χρόνο να παίξει μαζί τους. Θα υπάρξουν χρόνια για καθάρισμα και μαγείρεμα αλλά τα παιδιά μεγαλώνουν ενόσω δεν βλέπουμε...

Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα...κρατήστε τα αγκαλίτσα ακόμη κι αν θέλουν 24 ώρες το 24ωρο.

Δεν πειράζει, δεν κακομαθαίνουν...κανείς δεν κακομαθαίνει από αγάπη!

Ζουλήξτε τα, φιλήστε τα, αφιερώστε τους όλο σας τον χρόνο. Και τι έγινε αν το σπίτι δεν είναι συμμαζεμένο και το φαγητό δεν είναι γκουρμέ αλλά της στιγμής. Σημασία έχει να δημιουργούμε όμορφες αναμνήσεις στα παιδιά μας και να τα χαιρόμαστε κάθε στιγμή. Γιατί μετά από χρόνια θα μεγαλώσουν και κάποια στιγμή θα φύγουν κι από το σπίτι και τότε θα καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ του συμμαζεμένου μας σαλονιού και θα είμαστε πλούσιοι από όμορφες αναμνήσεις της παιδικής τους ηλικίας. Τότε που από το τραπεζάκι έλειπαν τα διακοσμητικά κρύσταλλα και τα ντουλάπια και τα συρτάρια ήταν γεμάτα κόλλες από τις κλειδαρίες ασφαλείας. Τότε που το σαλόνι δεν ήταν σαλόνι αλλά παιδότοπος. Και κάθε άλλο μέρος του σπιτιού είχε διασκορπισμένα παιχνίδια. Τότε που έβρισκες μέσα στον κάδο με τα άπλυτα εκείνη την σπάτουλα που ήθελες για να σερβίρεις το παστίτσιο και κάτω από τον καναπέ, όταν είχες χρόνο βέβαια να βάλεις σκούπα σχολαστικά σε όλο το σπίτι, είχαν τρυπώσει ένα σωρό μικροαντικείμενα που τόσο καιρό έψαχνες.

Θα έρθει η μέρα λοιπόν που αυτή η ακαταστασία τόσο πολυ θα λείπει σε όλες μας!!! Απολαύστε τα παιδάκια σας και φτιάξτε όμορφες αναμνήσεις που θα καταγραφούν στον "σκληρό δίσκο" του μυαλού σας για πάντα γιατί αν δεν το κάνετε ίσως έρθει η μέρα που θα το μετανιώσετε...